Manisa İline bağlı olan Turgutlu; doğusunda Ahmetli, güneyinde Ödemiş ve Bayındır, kuzeyinde Akhisar ilçeleri, batısında İzmir ve Manisa illeri ile komşu olup İlçe merkezinin güneyinden E-23 (İzmir-Ankara) karayolu, kuzeyinden ise İzmir-Uşak-Afyon demiryolu geçmektedir. İlçe 38-19-00 ve 38-37-00 kuzey enlemleri ile 28-59-24 derece ve 27-59-24 derece doğu boylamları arasında yer alır. Ege Denizinin 55 km doğusunda olup denizden yüksekliği 78 metredir. Yüzölçümü ise 530 km’dir. Turgutlu baştanbaşa ovalıktır. Kuzeyde Gediz Nehri, güneyde Irlamaz Çayı, batıda Nif Çayı ve doğuda Karacalı Çayı bulunmaktadır. Ayrıca Ahmetli Deresi, Akçapınar Deresi, Karacalı Deresi ve Irlamaz Deresi gibi küçük çaylar da mevcuttur. İlçemiz Gediz Vadisi üzerinde kurulmuştur. Gediz Nehri İlçeyi doğudan batıya doğru kat etmektedir. Etrafında verimli tarım alanları vardır. Kuzey ve güneyi dağlık, engebeli bir arazi yapısına sahiptir. Kuzeyinde Aysekiz Tepesi (Çal Dağı 1034 m.), güneyinde ise Bozdağların devamı olan Çatma Dağı (1337 m.) vardır. Bu dağların doğu tarafına doğru Dümentepe (1280 m.), Çobandede (1168 m.), Karlıktepe (1000 m.), Çal Dağı (1181 m.); Kemalpaşa – Bayındır - Turgutlu sınırında ise Akçaoluk (1220 m.) dağları vardır.

İlçenin % 54'ünde tarım yapılmaktadır. Turgutlu'da Gediz Havzası’nın verimli topraklarının bulunması ve Akdeniz ikliminin olumlu etkileri sayesinde polikültür tarım yapılmaktadır. Çekirdeksiz üzüm başta olmak üzere domates, buğday, kiraz, şeftali, pamuk, erik ve zeytin üretimi yapılan başlıca ürünlerdir. Sofralık üzüm üretimi önem kazandığından yayla bağcılığı gelişmektedir. En büyük ihraç kalemi “sultaniye çekirdeksiz kuru üzümdür”. Kiraz ve incir de ihraç edilmektedir. İlçede konserve fabrikalarının etkisi ile domates, biber ve salatalık ekimi önem kazanmıştır. Zeytin ağacı ve zeytinlik alanların sayısının azalması ile birlikte zeytin tarımı eski önemini yitirmiştir. Hayvancılık son yıllarda büyük bir ivme kazanmıştır. Hayvancılığın artması ile birlikte silajlık mısır, fiğ, arpa gibi yem bitkilerinin üretimi artmıştır.

İlçenin en önemli turistik tesisi Urganlı Kaplıcaları'dır. Urganlı Kaplıcaları, suları karbondioksitli ve bikarbonatlıdır. Sıcaklığı 62 ile 67 santigrat derece arasında değişmektedir. Evliya Çelebi, bu kaplıcaya övgü dolu sözlerle, Seyahatname'de yer vermiştir.

Turgutlu’da bir adet müze bulunmaktadır. Turgutlu Kent Müzesi, Üzümcü Konağı’nda yer almaktadır. 1927-28 yıllarında inşa ettirildiği bilinen Üzümcü Konağı, mimarî özellikleri itibarı ile erken Cumhuriyet Döneminden günümüze ayakta kalabilen ilçemizdeki en ihtişamlı sivil yapı olma özelliğini taşımaktadır. 1930’lu yıllarda Enver Üzümcü tarafından satın alınan yapı, aynı zamanda 1930’lardan 1942’ye kadar hükümet konağı olarak da kullanılmıştır. Müze bodrum, 1. ve 2. kattan oluşmaktadır. İşgal günleri ve yangın sürecinin anlatıldığı müzede görsel ve işitsel öğelerin yanına koklama duyusu da Turgutlu Kent Müzesi’nde yer almaktadır.

Turgutlu ve yakın çevresinin içinde yer aldığı Orta Gediz Havzasının temelini oluşturan en yaşlı birimi Menderes Masifinin bir parçası olan ve İlçenin güneyinde bulunan Bozdağ kütlesidir. Bozdağ metamorfik kütlesi Paleozoyik şist serisi ile bunlardan daha yaşlı kompleks gnayslardan oluşmuştur. Turgutlu ve çevresinde, kuvaterner alüviyonlarla temsil edilmekte olup, bunlar ova tabanlarında bulunur. Orta Gediz grabenin ekonomik açıdan can damarı olan, alüviyonla örtülü, büyük bir tarımsal potansiyele sahip durumdaki Turgutlu ve çevresindeki ovalar ayırt edilebilir. Turgutlu'nun güneyinde bulunan Bozdağ kütlesine ova tabanından geçiş, çok dik yamaçlarla olmaktadır. Bu çevrede sıklıkla gözlenen eğim kırıklıkları, Salihli-Kurşunlu ve Çamurhamamı gibi sıcak su kaynakları hiç şüphesiz bu fayların en önemli delilleridir. Turgutlu'nun kuzeyindeki Çaldağ kütlesi de Bozdağ kütlesinde olduğu gibi tektonik hareketlerden etkilenmiş, güney ve doğusundaki fay diklikleriyle ova tabanına inmektedir. Çaldağ yamaçlarıyla ova tabanının birleştiği yerde sıcak su kaynakları (Turgutlu Kaplıcaları) bulunmaktadır. Çaldağ ile Bozdağ arasındaki tektonik depresyonların tabanı alüvyal ovalar şeklinde gelişme göstermiştir. Bu ovaların güney kenarları boyunca yer alan koni ve yelpazelerin üzerinde büyük yerleşim alanları kurulmuştur. Irlamaz deresinin oluşturduğu yelpaze üzerinde de Turgutlu kurulmuştur.